Oğul Balına…

Bu gün 14 Nisan 2012 saat 08:55, geleceğe dair umutlarımızı yitirdiğimiz şu günlerde bu kavanoz dipli dünyaya hoş geldin “Oğul Balım”.

Yumuk yumuk ellerin daha açılmamış minik gözlerinle sanki bu dünyada dönen onca dolaplardan, onca kötülüklerden, yapılan haksızlıklardan haberin varmış gibi ağlayarak çıkageldin. Çok iyi biliyorum ki hiç kimsenin olmadığı gibi seninde tercihin değildi bu dünyaya gelmek.  Kendilerini ak göstermeye çalışıp karanlığa doğru sürükleyenlere inat  o minik apak alnına yazılmış  yazgıyı yaşamaya, hayatın yorucu sınavlarında ruhunu, beynini, kalbini her şeyden önemlisi umutlarını büyütmeye hazırsındır umarım.

Şöyle etrafına bir bak bakalım benziyor mu hiç buralar senin geldiğin yere, sana benziyor mu  buradakiler?  İzle bak, hiç benziyor musun bu dünyaya? Görüyor musun kendin gibi tertemiz pırıl pırıl birilerini?  Yok onlar artık sen değiller! Onlar artık, senin gibi apak ve tertemiz değiller, Onlar sadece doğarken senin gibilerdi. Bak şimdi hiç benzemiyorlar sana.

Öyle bir dünya ki burası burada, herkes kendini düşünür olmuş bencillik diz boyu, herkes  senden çok şey bekliyor. O küçücük bedeninle herkese geleceğe dair umutlar verdin. Hemen gelecekle ilgili palanlar yapılmaya başlandı, emekleyecek. Yürüyecek, konuşacak, okuyacak, yazacak, ailene yakışır bir evlat olacaksın ve bir gün kendi ayakları üzerinde durmayı başaran, hayatın tüm zorluklarını sırtlayıp kendi doğrularınla, yanlışlarınla, düşüp kalkışlarınla büyük  bir delikanlı olacaksın.

Büyüdüğünü sandığın her günden, sonraki gün yanıldığını vuracak yüzüne. Büyümek öyle kolay değil “Oğul Balım”, bak ben büyükbaba oldum hala büyüyemeyen yanlarım var, doya doya çocukluğumu yaşayamayışımın özlemleri hep kabarık bir deniz dalgası gibi durur orada. Temennim senin her evreni doya doya yaşamandır.

Başta söylediğim gibi  bencillik diz boyu burada, büyükbaba olma  sıfatını yükledin sırtıma, sonsuz bir sevgi ve  yeşeren umutlar var ettin  yüreğimizde. Merak ediyorum  ya senin seçme şansın olsaydı beni seçer miydin büyükbaba olarak acaba.

Bende senin gibi bu dünyaya geldim ana babamın ilk evladı odum, torun oldum, kimilerine dost arkadaş oldum, belki senin bu gün olduğun gibi umutta oldum. Sen geldin ve yüklenen tüm bu olmuşluklarımı bir kenara ittin büyükbabalığı yerleştirdin ömrümün geri kalan kısmına.

Şunu çok iyi bilmeni istiyorum sana verecek kocaman bir sevgim ve öğreteceğim bir çok şey olacak. Sen kaç yaşında olursan ol ömrüm yettiğince senin yanında olup, elini avuçlarımdan ayırmadan her evrende yanında olamaya çalışacağım. Ülkeyi karanlığa doğru sürüklemeye çalışanlara inat sana aydınlık ve güzel bir gelecek bırakabilmek için hep mücadele edeceğim.

İnsanların savaşlardan, barut kokusundan medet umduğu şu günlerde, gelişin bize umut verdi. Savaşlara inat adın Arda Barış olsun istedik. En büyük umudum ve arzum sana savaşlardan arınmış barış dolu aydınlık bir gelecek bırakabilmek. Vurdum duymazlığın, bencilliğin diz boyu olduğu, insanların yazdıkları basılmamış kitaplardan dolayı terörist ilan edilerek, öğrencilerin haklarını aradıkları için cezaevlerine konulduğu  bu kavanoz dipli dünyada bunu başaramazsam beni af et olur mu?

Tekrar hoş geldin Arda Barış, sefalar getirir diye beklerken geleceğe dair umutlar getirdin, cennetin mis gibi gül kokusunu bedeninde, meleklerin gülüşünü dudaklarında, Muhammet Mustafa’nın (SAV) nurunu yüzünde getirdin,geleceğe dair umutlarımıza ışık tuttun.

İyi ki sen geldin be, “Oğul Balım” , umutlarımızı yeşerttin, bize en büyük mutluluğu yaşattın, hoş geldin büyükbabasının bir tanesi hoş geldin “Oğul Balım”.